حضرت زهرا(س) د رطول مدت کوتاه زندگی خود،چگونه توانسته اند به مقا

در مورد روایت«لو لاک لما خلقت الافلاک» نکاتی عرض می کنم،

روایت«لولاک لما خلقت الافلاک»در کتاب بحارالانوار ، ج 15، ص 28؛ ج 16، ص 406، و ج 57، ص 199، آمده است

در این باره، یکى از سه معناى زیر شایان توجه است:

1. هدف از خلقت جهان، چیزى است که جز با وجود پیامبر (ص) تحقق پیدا نمى کند. از دیدگاه قرآن، همه ى جهان براى انسان آفریده شده است:«خلق لکم ما فى الارض جمیعا»(1)، انسان نیز براى بندگى آفریده شده است:«و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون»(2)، حقیقیت عبادت خداوند در میان انسان ها محقق نمى شود؛ جز با هدایت پیامبران و از آن جا که نبى اکرم (صلى الله علیه و آله)، پیام آور دین کامل الهى است. پس صحیح است که گفته شود، عبادت خداوند، جز با وجود پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) در میان بندگان خدا به طور کامل محقق نمى شود.

2. فاطمه زهرا (سلام الله علیها)، پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) و امامان معصوم (علیهم السلام) همه یک نورند و کمال آنان هیچ تفاوتى با هم ندارد. پس این چهارده تن، همه با هم هستند و دوگانگى از حیث کمال بین آنان نیست و همان گونه که پیامبر (صلى الله علیه و آله) تحقق بخش هدف آفرینش جهان است، فاطمه (سلام الله علیها) و امامان (علیهم السلام) نیز، همان گونه اند و فرقى از این جهت میان آنان نیست. این معنا، مى تواند جملات دیگرى را نیز که در شأن اهل بیت وارد شده است توضیح دهد و آن جملات نیز مى تواند احتمال این معنا را تقویت کند؛ به عنوان نمونه پیامبر (صلى الله علیه و آله) مى فرماید:« حسین منى و انا من حسین»(6)

اینکه حسین (علیه السلام) از پیامبر است، روشن است، اما این که پیامبر (صلى الله علیه و آله) از حسین (علیه السلام) است، به این دو معنا است؛ اولا دین پیامبر (صلى الله علیه و آله) به واسطه ى امام حسین (علیه السلام) باقى مى ماند. ثانیا آن دو یکى هستند و فرقى میان شان نیست. هم چنین رسول اکرم (صلى الله علیه و آله) مى فرماید:« خدا با رضاى فاطمه راضى مى شود و با خشم او غضبناک مى گردد»(7)

این بدان دلیل است که رضاى فاطمه (س) و خدا داراى یک ملاک است؛ یعنى هر موردى که ایجاد رضایت مى کند، هر دو را با هم راضى مى نماید و اگر خشمگین کند، هر دو را خشمناک مى سازد؛ زیرا فاطمه نیز فقط به رضاى خدا، راضى مى شود. پس چنین نیست که خداوند، منتظر باشد که فاطمه (س) از چه چیزى راضى مى شود تا بعد از او راضى شود.

پى‏نوشت‏ ها:

1-سوره بقره،آیه29

2- سوره ذاریات،آیه56

3- مستدرک سفینه البحار، شیخ على النمازى، ج 3، ص 168 و 169

4- همان، 167

5-بحارالانوار، ج 74، ص 116

6- بحارالانوار، ج 43، ص 613).

7- بحارالانوار، ج 43، ص 19 به بعد