با توأم ای مدینه!
ل، معبد غم و اندوه توست و باز دل بهانه تو را می گیرد و چشمها به یاد آن همه مظلومیت بارانی می شود. نمی دانم بر کدامین ماتم اشک بریزم، یا نه، از دیدگان خون ببارم! بر محسن شهید؟ بر بازوی کبود؟ بر صورت سیلی خورده؟ بر ... که نه، بر دل زخم خورده ات؟
نامت یادآور مظلومیت علی است و فاطمه؛ مظلومیت حسن و فاطمه، مظلومیت حسین و فاطمه و ... ظلمی که گل نورسته جوانی ات را با غنچه ای در وجود، پر پر کرد و رحمی بر پهلوی شکسته و دل داغدارت ننمود.
با توام ای مدینه، تو را که تاج افتخار مدینة النبی بر سرت نهادند.
آری با توام، عجبا از خاموشی ات! عجبا از سکوت مرگبار جاهلیتی مکرر! چگونه تاب آوردی و درنگ نمودی؟ شاید چشمهایت اعمی بود از دیدن خشمی که گلی از سلالة النبی را بین در و دیوار پر پر کرد! ولی باز هم سکوتت را دلیلی نیست. مگر گوشهایت هم نمی شنیدند ناله های علی، ضجه های حسنین و زینب را؛ که این گونه بر لبانت مهر سکوت زده بودی؟
آه که باید دهان باز می کردی و بغض فرو خورده خود را بیرون می ریختی، که ناله های بیت الاحزان برای زیر و رو کردن جهان بس بود و تو ... آه که با چه ولعی گل زخم خورده وجودش را در دلت جای دادی. چگونه دختر را اندکی پس از پدر در کام فرو کشیدی و دم نزدی!
آه که در آن دم باید همه را می بلعیدی، پیش از آنکه دستهای پلیدشان بر گونه «خیر کثیر دو عالم» سیلی زده باشد. عجبا از تو که پس از آن چاههایت از سوز جانگداز علی نخشکیدند، آن هنگام که از فرط مصایب و ستمها به دل بیابان و نخلستانهایت پناه می برد و با چاه راز دل می گفت و شما ای چاه های مدینه چقدر حریص شنیدن سوز وصی خدا بودید که روز به روز فزونی غمش را می دیدید و آتش نمی گرفتید؟!
و تو ای آسمان مدینه، اگر آن گاه که ناله های بیت الاحزانش به گوشت می رسید سنگ بر سر این جماعت بی همت و عهدشکن می باریدی و بر بدنهاشان زخم می زدی، باز هم نمی توانستی زخمهای دل فاطمه را قصاص کنی.
شاید ای مدینه! حرمت قبر رسول اللّه نگه می داشتی و دم نمی زدی. اما نه. امروز اگر تمام کره خاکی بخواهند کفاره گناه آن روز را بپردازند و تمام دریاها جوهر شوند، تمام درختها قلم، و همه وسعت این خاک، کاغذ! باز هم کم است برای نوشتن گوشه ای از مظلومیت عترت رسول اکرم.
بار گناهت سنگین است ای مدینه و خود بهتر می دانی، کوتاهی ات فراوان و جبران ناپذیر. پس همچنان خاموش بمان، تا خاکت در زیر سم اسبان او، با خون نابکاران سیراب گردد و اشک چشمان زیبایش، خاک مادر را پس از قرنها شستشو دهد و ما «السلام علیک یا بقیة اللّه الاعظم» سر دهیم.
بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان
فاطمه زهرا در قله بشریت قرار دارد
سه شنبه، بیستم جمادی الثانی برابر با ولادت با سعادت بانوی دوعالم، حضرت فاطمه زهرا(س) است. با تبریک این روز فرخنده به همه مسلمانان به ویژه بانوی گرامی، گزیده‌ای از فرمایشات مقام معظم رهبری را که در دیدارهای گوناگون بیان داشته‌اند، تقدیم می‌کنیم.
ساده زیستی
«ساده
زیستی دختر پیامبر یک نمونه برای زنان امروز جامعه ماست. ما روحیه مصرف
گرایی را کنار بگذاریم و در زندگی به حد لزوم اکتفا کنیم و از افراط
بپرهیزیم و آرزوهای حقیر و کوچک را فدای ارزش‌های بزرگ بکنیم؛ نمونه کامل
آن را در زندگی فاطمه زهرا (علیهاالسلام) می‌توان در تاریخ مشاهده کرد.
جهیزیه دختر پیامبر، فقیرانه ترین جهیزیه‌ای بود که در آن روز در بین مردم
رایج بود.» (1364/11/4)
ازدواج فاطمه زهرا
«بگذارند
ازدواج برای دختر مسلمان و زن جوانی که در محیط اسلامی است، مثل ازدواج
فاطمه زهرا(علیهاالسلام) باشد؛ ازدواج با پیوند عشقی معنوی و الهی و جوششی
بی نظیر میان زن و مرد مؤمن و مسلمان، و همکاری و همسری به معنای واقعی
بین دو عنصر الهی و شریف، اما بیگانه از همه تشریفات و زر و زیورهای پوچ و
بی محتوای ظاهری.» (1368/10/26)
عظمتی در حد پیامبر
برای
انسان‌های کوچکی مثل من، خیلی دشوار است که بخواهند (و لو از دور) درباره
آن عظمت سخن بگویند. ما یک چیز و یک خیال و یک تصویر و یک نقش در ذهنمان
می‌گذرانیم، این کجا، و واقعیت‌ها و حقیقت‌ها
تحقیقی در سالزاد و سن حضرت زهرا
تحقیقی در سالزاد و سن حضرت زهرا
فاطمه زهرا (علیهاالسلام) در بیستم جمادی‌الثانی به دنیا آمد. در زادروزش چندان اختلافی نیست؛ [دست کم در بین شیعیان بیستم جمادی‌الثانی، روز ولادت فاطمه (ع) محسوب می‌گردد.] اما در سالزاد باسعادتش اختلاف است. آنچه مسلم است بعد از خواهرانش زینب، رقیه و ام کلثوم به دنیا آمد. اما چه سالی به دنیا آمد مطلبی است که تاریخ نگاران بر آن هم‌داستان نیستند و اقوال گوناگونی در این زمینه وجود دارد.
ادامه مطلب ...